سلامت نیوز:مدیرعامل جمعیت امام علی(ع) با ابراز نگرانی از بیکاری گسترده زنان سرپرست خانوار به دلیل شیوع گسترده کرونا، گفت:«با توجه به اینکه تولیدات زنان سرپرست خانوار در بازارچه های آخر سال به فروش می رسد این بازارچه ها برای حفظ سلامتی مردم تعطیل شده و الان این دسته از زنان هیچ درآمدی برای گذران زندگی خود ندارند.»
زهرا رحیمی، مدیرعامل جمعیت امام علی(ع) در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز، درباره وضعیت زنان سرپرست خانوار در کشور گفت:« با توجه به شیوع ویروس کرونا در کشور مجبور به تعطیلی کلیه کارگاه های خود شده ایم چون معمولا کارگاه هایی که زنان سرپرست خانوار در آن شاغل هستند پرجمعیت بوده و معمولا فضای مناسبی هم نداریم و شرایط حداقلی داریم و با کمک های مردمی این کار اداره می شود همچنین زنان ما بسیار آسیب پذیر هستند و بدنشان در مقابل چنین بیماری ای مقاوم نیست بنابراین الان برای شب عید این علامت سوال بزرگ وجود دارد که حتی اگر عید و دید و بازدید به دلیل شیوع این بیماری وجود نداشته باشد این زنان مجبور به تامین هزینه های اجاره خانه و هزینه های جانبی خود هستند تکلیف این زنان چه می شود؟»
وی با تاکید بر اینکه بیکاری زنان سرپرست خانوار به دلیل شیوع کرونا یک دغدغه بزرگ برای ما NGO ها است، گفت:« با توجه به اینکه تولیدات زنان سرپرست خانوار در بازارچه های آخر سال به فروش می رسد این بازارچه ها برای حفظ سلامتی مردم تعطیل شده و الان این دسته از زنان هیچ درآمدی برای گذران زندگی خود ندارند. البته یک تعداد زنانی را داشته ایم که توانسته اند برای ادامه کار خود به عنوان مثال چرخ های خیاطی را به خانه منتقل کنند تا به کارشان ادامه دهند اما با توجه به اینکه اکثر زنان تحت پوشش ما از امکانات زیادی برخوردار نیستند و تنها در یک اتاق زندگی می کنند فضای کافی ندارند که چرخ های صنعتی را برای ادامه کار به منزل منتقل کنند اگر هم کار کنند ما کمک می کردیم به این زنان که محصولات خود را به فروش برسانند اما الان دیگر بازار فروش وجود ندارد.»
وی گفت:« در حال حاضر که اکثر مشاغل تعطیل شده و مردم هم درآمد ندارند، مردم بیشتر به خرید لوازم بهداشتی و خوراکی روی آورده اند و بیشترین پولی که دست مردم است به این سمت می رود و دیگر کالاهایی مثل صنایع دستی و لباس به آن صورت فروشی ندارد و اگر کارگاه ها هم باز باشد و کار کنند بازاری برای فروش محصولاتشان وجود ندارد لذا با یک چالش بزرگ مواجه هستیم که در درازمدت قطعا مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد. وزارت رفاه به عنوان متولی اصلی باید یک فکری برای این مشکل بزرگ بکند.»
وی گفت:« ما در زمینه زنان سرپرست خانوار قوانینی داریم ولی سیستم تامین اجتماعی جامعی نداریم به همین دلیل در کشورمان به حالت صدقه دهی به این دسته از زنان کمک می شود مانند پرداخت مستمری از سوی کمیته امداد و یا بهزیستی و با توجه به اینکه میزان پرداخت مستمری ها به زنان سرپرست خانوار بسیار کم است، تحت پوشش قرار گرفتن این زنان از سوی این سازمان ها دردی را دوا نمی کند علاوه براین ، این فرهنگ را ایجاد می کند که به جای انجام کار فقط پول از این سازمان ها دریافت شود.»
وی ادامه داد:« در سازمان های نظیر سازمان بهزیستی و کمیته امداد بحث کارآفرینی و وام های خوداشتغالی وجود دارد ولی تا جایی که مشاهده می کنیم خیلی برای خانواده های ما راهگشا نبوده است لذا زنان سرپرست خانوار مجبور هستند برای تامین معاش خود و خانواده خود به کار کردن در منازل روی آورند که به زعم خودشان درآمد خوبی دارد اما بعد از مدتی می بینیم که دچار انواع بیماری ها از جمله آسم، دیسک و آرتروز می شوند.»
وی افزود:« به عنوان مثال زن سرپرست خانواری که دچار دیسک کمر شده است به پزشک مراجعه می کند و پزشک وی را به فیزیوتراپ ارجاع می دهد که هرجلسه فیزیوتراپی حدودا ۱۰۰هزارتومان هزینه بر است این درحالی است که این دسته از زنان معمولا نه بیمه ای دارند و نه حمایت اجتماعی می شود و وقتی نمی تواند درمان خود را پیگیری کند مجبور می شود که برای خاموش کردن درد خود به مصرف مواد مخدر روی بیاورد و بعد از مدتی از دچار از کارافتادگی می شود در حالی که نه حقوق بازنشستگی و نه مستمری دارد. وقتی که این زنان دچار از کارافتادگی می شوند مجبورند کودکان خود را به سرکار بفرستند بنابراین عدم حمایت از زنان سرپرست خانوار در کشور باعث افزایش آمار کودکان کار در کشور هم می شود.»
وی گفت:« زنان سرپرست خانواری که تحت پوشش ما هستند بسیار آسیب پذیر هستند چون بر طبق آزمایشاتی که از آنها داشته ایم اکثر این زنان دچار کم خونی و پوکی استخوان و سوء تغذیه هستند لذا در برابر کارهای سخت و طاقت فرسا نظیر کار در منازل بسیار آسیب پذیر هستند.»
رحیمی گفت:« در زمینه توانمندسازی زنان سرپرست خانوار برخی از سازمان ها پروژه هایی در دست اجرا دارند ولی این طرح ها فراگیر نیست و به گونه ای نیست که همه زنان سرپرست خانوار بتوانند از آن بهره مند شوند و این کار را خیلی سخت می کند.»
وی با اشاره به تعاریف متفاوتی که از زنان سرپرست خانوار در قوانین مربوطه شده است،گفت:« در برنامه ششم توسعه مقداری بر روی تعریف زنان سرپرست خانوار پیشرفتی حاصل شده است ولی قبل از آن در بسیاری از سازمان ها زن سرپرست خانوار کسی است که یا همسرش فوت کرده و یا طلاق گرفته است. در جمعیت امام علی زنان سرپرست خانواری را تحت پوشش داریم که نه همسرشان فوت کرده و نه از همسرشان طلاق گرفته اند ولی همسرشان به شدت اعتیاد دارند که این قضیه باعث شده بار زندگی به طور کلی بر دوش این زنان بیفتد.»
وی افزود:« قانون به جای اطلاق خانواده زن سرپرست به این خانواده ها لفظ بدسرپرست اطلاق می کند و چونان همیشه بدسرپرست تنهاتر است. زنان در خانواده های بدسرپرست که مرد اعتیاد دارد هم نان آور هستند هم مورد خشونت خانگی و همسرآزاری قرار می گیرند.این زنان برای کودکان خود هم پدر هستند و هم مادر بنابراین بیشترین زنانی که آسیب می بینند این دسته از زنان هستند که با وجود همسرشان ، سرپرست خانواده هستند.»
مدیرعامل جمعیت امام علی خاطرنشان کرد:« با توجه به گستردگی اعتیاد در جامعه ما باید ببینیم آمار واقعی این زنان در جامعه چقدر است حتی می بینیم این زنان مورد ضرب و شتم شدید قرار می گیرند و حتی مواردی داشته ایم که زن از همسرش چاقو خورده اما به دلیل عدم حمایت قانون مجبور به ادامه زندگی با همسر خود شده است. این قضیه بحث توانمندسازی را بسیار محدود کرده است . »
وی با اشاره به شرایط دشوار برخی از زنان سرپرست خانوار گفت:« در بسیاری از جاها کارفرمایان به صورت ظالمانه این زنان را استثمار می کنند و حقوق کم به این زنان پرداخت می شود و حتی برای اینکه حقوق وزارت کار به این زنان پرداخت نکنند و قرارداد رسمی با آنها نبندند، سه ماه یک بار قرارداد می بندند. ما نمی توانیم از زنان سرپرست خانوار توقع داشته باشیم که با چنین شرایطی وارد بازار کار شوند در حالی که بچه کوچک دارند و مشکلات مددکاری دارند بنابراین ایجاد فضای توانمندسازی برای این دسته از زنان یک فضای خاصی را می طلبد که مددکاری بر بیزنس و اقتصاد چیره گردد این قضیه را متاسفانه در کشورمان نداریم.»
وی افزود:« جمعیت امام علی حدود ۵۰۰ تا ۷۰۰ نفر زن سرپرست خانوار را تحت پوشش دارد که برای آنها اشتغالزایی کرده ایم که حتی آموختن سواد هم جزو ساعت کاری آنها حساب می شود و یا آموزش فرزندپروری هم برای آنها جزو ساعت کاری شان محسوب می شود همچنین برای فرزندان کوچک این زنان نیز فضا وجود دارد که با خیال راحت بتوانند کار کنند اگر این فضاها را برای زنان سرپرست خانوار فراهم نکنیم توقع زیادی است که یک زن در جامعه هم مادر باشد و بتواند کودکان خود را بزرگ کند و هم اینکه بتواند نان آور خانه باشد.»
وی با بیان اینکه در بعضی از استان ها که ازدواج کودکان رواج دارد که سن زنان سرپرست خانوار در این استان ها به ۱۳ تا ۱۵ سال می رسد، گفت:« این زنان با همان فرهنگی که در ۱۳ سالگی ازدواج می کنند این فرهنگ در میان آنها رواج دارد که مرد کار نمی کند و زن باید خرجی خانه را دربیاورد و لذا زن را تشویق به تکدی گری در خیابان ها یا دستفروشی می کنند. ما سعی کردیم این دسته از زنان را وارد پروسه آموزشی کارهای ماندگارتر و توانمندسازی کنیم و نگذاریم دستفروشی و تکدی گری آنها ادامه پیدا کند.»
رحیمی گفت:« یکسری اقوام در کشور هستند که به طور سنتی در میان آنها تکدی گری و دستفروشی زنان رواج دارد مثل کولی ها یا برخی از مهاجرین چون این زنان معمولا بیسواد هستند و کار دیگری از دست آنها برنمی آید. باید فضایی ایجاد کنیم که هم امکان توانمندسازی و هم آموزش برای این دسته از زنان سرپرست خانوار وجود داشته باشد ولی متاسفانه این فضا وجود ندارد.»
نظر شما